Als volgende in mijn serie beoordelingen van klassieke muziek heb ik Strauss gekozen. Ik kende zijn naam al (voornamelijk uit een liedje van de smurfen, vrees ik) en wilde wel weten wat voor muziek er bij hoorde. Ik luisterde er een paar dagen na Mussogorsky al voor het eerst naar, maar het maakte eigenlijk geen indruk op me, dus had ik ook geen zin om er vaker naar te luisteren en het te gaan beoordelen. Omdat er zo geen schot in de zaak kwam heb ik dus toch maar nog twee keer geluisterd, en kan jullie bij deze mededelen dat het op zich best leuke muziek is, ook wel herkenbaar, er worden best vaak stukjes van gebruikt heb ik het idee, maar dat ik het niet bewust nog eens op zal zetten. De muziek lijkt echt helemaal geen verhaal te vertellen en het trekt me gewoon niet. Op de CD die ik heb staan 8 walsen en 2 polka’s, maar geen waar ik graag op zou dansen eigenlijk. Een van de polka’s is de Thunder and Lightning polka. Het is best een bekende melodie geloof ik, en ook wel vrolijk, maar toch, het is niet helemaal mijn soort muziek. De ‘Roses from the south’ vind ik nog wel leuk om te horen en deze versie van Youtube is eigenlijk veel mooier dan die van de CD, veel volumineuzer en er lijkt meer gevoel achter te zitten. De onderstaande wals is ook heel bekend, vraag me alleen niet waarvan:
Uiteindelijke conclusie: Op zich zijn het best leuke nummers, maar niet teveel na elkaar en Mussogorsky heeft leukere muziek geschreven.
Een jaar geleden heb ik (op aanvraag) een box gekregen met 40 CD’s met klassieke muziek, van allerlei verschillende componisten. Ik heb ze een tijdje als wekker gebruikt, maar de laatste tijd lagen ze te verstoffen (figuurlijk) in mijn kast, omdat ik vooral op mijn laptop naar muziek luister.
Laatst had ik echt zin om naar klassieke muziek te luisteren, maar de CD’s lagen in Lelystad! Om dit voortaan te voorkomen heb ik 20 van de cd’s meegepakt naar Gent en nu ga ik daar dus naar luisteren en er hier mijn mening over spuien. Verwacht geen diepzinnige analyses of grondige recensies, want technisch gezien weet ik er dus echt helemaal niks van af 😛 Het zal vast niet heel boeiend zijn om te lezen, maar ik ben van plan om ook Youtube filmpjes erbij te zetten, dus dan leren jullie ook nieuwe muziek kennen! (Tenzij je natuurlijk al een complete kenner bent op dat gebied :P)
De eerste CD die ik heb geluisterd is die van Mussorgsky. Ik had nog nooit eerder van die naam gehoord, maar toen ik het opzette had ik wel een moment van herkenning. Dit is óf omdat het een bekend stuk is, of ik heb deze cd al eens als wekker gebruikt. Ik vind het eigenlijk erg leuke muziek, er zit veel afwisseling in (rustig, dan opeens luider, opeens een verrassend instrument tussendoor, van alles) en bij sommige stukken begin ik me echt hele verhalen te verzinnen, omdat het duidelijk iets aan het vertellen is. Dat vind ik het leuke aan klassieke muziek, het kan zo mooi een verhaal vertellen, dat je zelf in kan vullen. Hopak uit Sorotchinsky Fair (hier op Youtube door een ander orkest) is het kortste nummer op deze cd, en dus het makkelijkst te beoordelen. Het is erg vrolijk, met veel leuke loopjes erin, en dat vind ik altijd heel leuk. Ik ben nogal visueel ingesteld (als iemand iets verteld zie ik het letterlijk voor me) en ik kan die loopjes zegmaar bijna echt op en neer zien gaan, vraag me niet hoe, het is erg moeilijk uit te leggen, maar het is dus erg leuk 😛 Pictures at an Exhibition vind ik ook een leuk nummer, het kwam me echt bekend voor, en sommige stukken doen me denken aan iets dat gespeeld wordt bij de dodenherdenking. (Of ergens anders, maar dat is het enige dat ik op TV zie waar zoiets gespeeld zou kunnen worden, eigenlijk).
“Prelude to ‘Khovanschina’ (Dawn on the Moscow River)” heeft nog het meest een ‘verhalend’ effect denk ik. Ik vind het echt de eigenschappen van een sprookje hebben. Iets klassieks met een prinses en een grasveld en nog meer schattigheid.
Eigenlijk verteld ‘Night on a bare Mountain’ nog meer een verhaal nu ik het zo naluister. Niet schattigs echter, iets van een grote strijd, met zeer grote kans op doodgaan en andere narigheden. Veel spanning, en alsof twee dingen tegen elkaar bezig zijn. Later wordt het wel wat rustiger, zelf vrolijk bijna, waarna het weer helemaal mis gaat. Alsof er bijna een overeenkomst was bereikt en dan opeens ‘Wham!’ steek in de rug en verraad! Dan gaat het nog verder, maar dat verhaal mag je lekker zelf gaan luisteren 😛
Tijdens mijn eerste week hier in Gent had ik het idee dat ik eigenlijk geen buren had, ik hoorde ze tenminste niet. De tweede week bleek dat ik ze wel had, ze hadden alleen vakantie van de Universiteit de week ervoor. Tijdens de dagen dat ik overdag moest slapen klonk regelmatig dance muziek door de muren, die ik zo snel mogelijk probeerde te negeren om verder te slapen. Dat ging goed, als ik het niet mooi vind kan ik muziek blijkbaar redelijk goed buitensluiten, en zo heb ik er dan geen last van.
Tuurlijk, ik had liever dat er muziek gedraaid werd die ik mooi vind, maarja. Dat was tot afgelopen woensdag. Ik las vroeg in mijn bed, omdat ik de volgende dag een vroege dienst had. Een van mijn boven- of zij buren draaide vervolgens erg mooie klassieke muziek. Het was leuk om naar te luisteren, en dat deed ik dus ook, terwijl ik probeerde te slapen. Gevolg: Ik lag om half twaalf nog wakker, doordat ik niet in slaap kon komen omdat ik zo bewust naar de muziek aan het luisteren was…
Ik dacht niet dat ik het ooit zou zeggen, maar ik hoop dat mijn buren voortaan weer dance draaien als ik wil slapen, anders kom ik nooit aan mijn rust toe!
Music is the one incorporeal entrance into the higher world of knowledge which comprehends mankind but which mankind cannot comprehend.
~Ludwig van Beethoven, quoted by Bettina von Arnin, letter to Goethe, 1810~
Asafoetida 